همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!

حرف تكراري و كليشه اي است اما واقعي است، حقيقت محض است كه گاهي از زور تنهايي جلوي آينه مي ايستم و به خودم نگاه مي كنم، خيره ميشوم در چشم ها و در نگاهم دنبال چيزي آشنا ميگردم كه واضح است پيدايش نمي كنم آن وقت براي هزارمين بار در روز چشم هايم خيس ميشوند و اشك ها روي صورتم راه مي افتند.اولش بيهوده ميكوشم جلوي اشك ها را بگيرم و بغضم را، اين بغض سمج و هر روزه را، قورت بدهم اما درست وقتي به خودم مي آيم كه بغضم هق هقي سخت شده در سكوت و سرماي خانه! آن وقت دلم بيشتر از هر وقت ديگري براي خودم تنگ مي شود؛ براي خودي كه ديگر به سختي مي توانم به يادش بياورم. ديكر يادم نيست قبلا كه از خواب بيدار ميشدم چه چيزي به بلند شدن از جا وادارم ميكرد؟. حتي نمي دانم قبل از خواب به چه چيز فكر ميكردم؟ روزم را چطور شب ميكردم و انگيزه ام چه بود وقتي ميخواندم، مينوشتم و يا حتي هيچ كاري نمي كردم؟؟ يادم نيست وقتي آشپزي ميكردم به چه فكر ميكردم؟. اصلا چطور مي توانستم بنويسم؟ طرح ها و ايده ها را از كجا پيدا ميكردم و چطور بهم جفت و جورشان ميكردم؟؟؟ اين روزها كه ميگذرند تنها كارم اين است كه دنبال نشانه ها و ردي از خودم بدون تو بگردم! حتما جايي چيزي بوده ام قبل از اين كه تو بيايي!مي دانم خيلي چيزها عوض شده اند مي دانم نه من ديگر هماني ام كه بودم و نه تو اما اين را هم مي دانم كه بالاخره قبل از تو هم بوده ام حتي اگر شده كو همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

شاخه گلی برای نرگس می­گوید: «می­دانستی نرگس یک نفر دیگر را دوست داشت؟» نگاهم را از صورتش می­گیرم و خیره می­شوم به پنجره­ی نیمه باز که نور کجکی می­تابد و نقش­های روی پرده را بزرگ­­تر از اندازه­ی واقعی­شان روی زمین می­اندازد. از صدای خش خش دامنش می­فهمم سر جایش تکان تکان می­خورد و معذب است. نرگس هیچ وقت از این دامن­ها نمی­پوشید. می­گفت: «از پفشان خوشش نمی­آید.» حالا که بهش فکر می­کنم و تصویرهایش را همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

    تو را من چشم در راهم شباهنگام که می گیرند در شاخ تلاجن * سایه ها رنگ سیاهی وزان دلخستگانت راست اندهی فراهم تو را من چشم در راهم. شباهنگام ، در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام گرم یادآوری یا نه ، من از یادت نمی کاهم تو را من چشم در راهم نیما یوشیج   + نوشته شده توسط فاطمه سرمشقي در دوشنبه بیست و سوم مرداد ۱۳۹۶ و ساعت 2:39 | همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

تابستان هر سال يك بويي دارد بچگي هايم تابستان ها بوي بستني هاي علي بابا را ميداد يك سال هم يادم هست بوي داغ تجديدي ميداد خيلي سألها بوي سرگرداني ميان قفسه هاي كتابهاي بابا را ميداد و ورق زدن كتابهايي كه چيزي ازشان نميفهميدم اما ديدنشان عطش خواندنم را بيشتر ميكرد شهريور برايم پر بود از عكسهاي جلال و همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

   خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ملیسا معمار- فاطمه سرمشقی، نویسنده، مترجم و منتقد ادبی، دانش‌آموخته‌ رشته‌ زبان و ادبیات فارسی است. سرمشقی به تازگی رمانی با عنوان «دوغدو» را نوشته است که تا به‌حال دو جلد آن یعنی «خانم سیلا و غول‌‌های مادربزرگ» و «پدربزرگ و غول‌های عاشق» با تصویرگری آیدین سل همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

فیل خرطومش را از آب بیرون کشید، دهانش را باز کرد و آب نوشید.صدایی گفت: «چه‌کار می‌کنی؟ خیسم کردی!»فیل دور و برش را نگاه کرد. کسی را ندید. یک قورت دیگر آب خورد.این‌بار صدا بلندتر بود: «با تو هستم! تمام خانه‌ام را پر از آب کردی!»فیل بقیه‌ی آب را از خرطومش خالی کرد و پرسید: «تو کی هستی؟ کجایی؟»صدا گفت: همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

آدم ها همان قدر که زندگی هایشان با هم فرق دارد مردگیهایشان هم منحصر به فرد است! آدم هایی که زنده اند بی آنکه زندگی کنند و آدم هایی که مرده اند بی آن که طعم مرگ را چیده باشند و از همه غریب تر آدم هایی که خودشان هم نمیدانند زنده اند یا مرده؟ دست و پا می زنند میان مرگ و زندگی! همان قدر که خودشان از زند همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

دلتنگی های آدمی را،   باد ترانه ای می خواند رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد و هر دانه ی برفی                      به اشکی ناریخته می ماند سکوت سرشار از سخنان ناگفته است از حرکات ناکرده اعتراف به عشق های نهان و شگفتی های بر زبان نیامده در این سکوت حقیقت ما نهفته است حقیقت  تو و  من  مارگوت همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

  نمی دانم چند روز گذشته است از آن پیام که در اینستا برایم گذاشته بودند که هادی دیشب مرد! از آن شبی که فواد زنگ زد و گفت مرگت را به همه خبر داده جز من و سارا و تعریف کرد از روزهای آخر زندگی ات در بیمارستان که هر کار کردم زبانم نچرخید اسمش را بپرسم. نمی دانم چند روز گذشته از پیام عماد که می خواست برا همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب

ما با نگاه ناباورفاجعه را تاب آورديمتنهايي را تاب آورديمو خاموشي‌ راو اكنون در اعماق خاكستر مي‌تپيم روزها می گذرند، مثل همیشه. شب می شود. روز میشود و همه چیز ظاهرا مثل قبل است و من زنده ام و این بزرگ ترین دروغ زندگی ام است به خودم! مگر نگفته بودم نمی توانم؟ مگر نگفته بودم طاقت تکرار آن روزها را دوبا همه روباه ها درغگويند! حتي روباه شازده كوچولو!...ادامه مطلب